สวัสดีค่ะ คุณแม่ทุกท่านค่ะ ค่ะวอจังแม่เจเจค่ะ
อันเนื่องมาจากจุกนมยาง คือไม่รู้ว่าใครเป็นผู้คิดค้นประดิษฐ์เจ้าจุกนมยางนี้ขึ้นมานะคะ ตอนนี้เค้าจะรู้ไหมว่ามันมาทำให้เด็กๆได้กินนมแม่น้อยลง และเด็กที่ได้กินนมแม่ก้อมีระยะเวลาที่ได้กินน้อยลงแทนที่จะได้กินเป็น 2- 3 ขวบ ก้อมีเวลาที่ได้กินลดน้อยลงจนน่าใจหาย จนองค์การอนามัยโลกต้องมาประกาศว่า ลูกควรได้กินนมแม่อย่างน้อย 6เดือนนะ ซึ่งในสมัยนี้แค่ 6 เดือนก้อนับว่าเป็นเรื่องยากเย็นแล้วค่ะ ระยะเวลาที่ลูกๆจะได้อยู่กับแม่ก้อน้อยลงด้วยค่ะ ส่วนตัวแล้วคิดว่ามันมีส่วนทำให้เกิดปัญหาหลายๆอย่างตามมาค่ะ
จะขอเล่ายาวๆเลยนะคะ
คือตอนแรกวอเองก้อเหมือนแม่ทั่วๆไปไม่เคยศึกษาอะไรมากนักก่อนจะคลอดเจเจ เพราะแพ้ท้องมาก(เพิ่งหยุดอาเจียนตอนท้องได้ 8 เดือนค่ะ) อ๊วกหัวราน้ำเลยค่ะ วันไหนไม่ได้เสพยาแก้แพ้นี่กินอะไรไม่ได้เลยค่ะ จนหมอที่ไปฝากท้องไม่จ่ายยาแก้แพ้ให้ ยังต้องให้พี่พยาบาลเอาให้เลยค่ะ ไม่ไหวจริง นอกเรื่องนะเนี่ย เวลาไปเดินห้างเราก้อเข้าแผนกเด็กเค้าขายอะไรเราก้อซื้อมาหมด (น่าทึ่งมากๆค่ะมันมีเยอะจริงๆ)รวมทั้งขวดนมจุกนม
ตอนคลอดเจเจ วอต้องผ่าตัดคลอดค่ะ ดีที่คลอดในโรงพยาบาลที่สนับสนุนนมแม่ พอเค้าฉัดวัคซีน วิตตามินเค ปรับอุณหภูมิเจเจเรียบร้อย ก้อพาเจเจมาอยู่กับแม่เลย ก่อนคลอดต้องงดน้ำงดอาหารหลังคลอดก็ต้องงดต่ออีก น้ำนมก้อยังไม่มี ลูกก้อร้อง พอดูดนมก้อเหนื่อยหลับไปเอง พอวันที่ 2 นมก้อยังไม่มาเหมือนเดิม แต่ลูกสิคะร้องหนักกว่าเดิมล่ะ อึเทาก้อยังไม่ออกด้วย เอาล่ะสิ มีญาติเป็นพยาบาลแถวแผนกสูติ เค้าไปชงนมมาเลย ป้อนด้วยช้อนเลยค่ะ เจเจเงียบกริบ เลยพอลูกหายร้องแล้ววอก้อเอาเข้าเต้าเลย เค้าก้อจะดูดพอเพลินๆหลับไปเพราะกลัวว่าถ้าลูกไม่ดูดนมจะยิ่งไม่มาค่ะ
จนวันที่ 3 นมมาแล้ว เย้!!!!นมมาแล้วววว วอตั้งใจให้ลูกกินนมแม่อยู่แล้วไม่ว่าย่า ยายจะว่ายังไงพอลูกร้องปุ๊บก้อเอาเข้าเต้าปับเลย จนวันที่ 3 ก้อแล้ว 4 ก้อแล้วยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้เพราะเจเจตัวเหลือง เอ้า!!!เอาเข้าไป ย่า ยายก้อประนามหยามเหยียดว่าเราไม่ให้ลูกกินนมชงกินน้ำสิตัวถึงได้เหลืองอย่างงี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ?? จิตตกสุดๆ จนวันที่ 5 ถึงได้กลับบ้าน แล้วเวลาก้อผ่านไป พอกลับมาบ้านอึเทาก้อยังไม่หมด พอมีอึปกติแล้ว ทุกวันคุณปู่ ย่า จะต้องถามว่าเจเจอึรึยัง 3 วันผ่านไปอ้าวยังไม่อึเหรอ โอ๊ยอึดอัดตายล่ะ 3 วันไม่อึ พอเจเจร้องปุ๊บต้องหาว่าหลานปวดท้องอึจะบ้าตาย พอเราเผลอออกไปไหนกลับมาเจเจร้อกจ๊ากๆๆๆๆๆเพราะคุณย่าสวนประตูหลังให้ วอก้อหาข้อมูลว่าทำไมลูกไม่อึ จนพอเข้าใจว่าเด็กกินนมแม่บางคนกินไปใช้หมดไม่เหลือเป็นกากมากระตุ้นให้เบ่งออกมา อธิบายค่ะ แต่คุณย่าก้อถามทุกวัน จนทุกๆครั้งหลังมื้อนมจะต้องจับลูกมาเบ่งอึทุกวันไป ติ๊กต่อกๆๆๆๆแล้วเวลาก้อผ่านไป สองเดือนแล้ว (ท่ามกลางข้องกังขาว่านมแม่จะพอกินไหม? ดูดแป็บเดียว หลับอีกแล้ว) พาไปรับวัคซีนขึ้นชั่งน้ำหนักครั้งแรก 5.5กก.แรกคลอกหนัก 3.2กก.ค่ะ หายสงสัยกันไปเพราะน้ำหนักดี
พอครบสองเดือนเหล่าเซลล์แมนขายอาหารเสริมบุกมากระหน่ำซ้ำเติมอีกแล้ว กินกล้วยไหม ฟักทองไหม กินข้าวได้แล้ว ตอนพ่อมันเล็กๆกินแล้วนะเนี่ย คนโน้นเค้าก้อกิน คนนี้ก้อกิน พอเราเผลอบู๊บอุ้มลูกเรามากินน้ำกินกล้วยเลย ถ้าเราไม่ว่าปุ๊บหลานร้องจะต้องชงนมปั๊บเลย เจเจก้อกินบ้างไม่กินบ้างดีที่เค้าไม่แพ้นมวัว ไม่แพ้อาหาร พอ 3 เดือนเราก้อทนรบเร้าไม่ไหวให้กินข้าวกินกล้วยสารพัด นมชงด้วยเพราะเห็นลูกกินจากขวดแล้วรู้สึกสนุกดี ตื่นตาตื่นใจอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ แว๊ปเดียวเองค่ะ ยังไม่ทันรู้ตัวเลยเจเจไม่ดูดนมเต้าแล้ว แต่นมยังจี๊ดอยู่นะคะเวลาลูกดูด อ่ะไม่กินไม่เป็นไร(แน่ะแม่มันยังไม่สำนึกอีก)กินนมขวดก้อได้
จนไปรับวัคซีนตอน 4 เดือน น้ำหนักเจเจคือ 7.8กิโลอืมน้ำหนักดีนะคะ(ยัง! ยังไม่สำเหนียกอีก)จนวันนึงโทรคุยกับเพื่อนซึ่งลูกเค้าอ่อนกว่าเจเจ 2 เดือน เกิดที่โรงพยาบาลแม่และเด็กซึ่งสนับสนุนให้ความรู้และติดตามผลเรื่องนมแม่ดีมากๆๆๆๆ เพื่อนพูดกับเราว่า นมแม่มันดีจริงๆนะ เป็นอาหารที่ดีที่สุดของลูก เวลาของลูกมีแค่ช่วงนี้เท่านั้นน่าเสียดายที่เพื่อนเราหลายคนไม่ได้ให้ลูกกินนมแม่ ดีนะที่เรายังให้ลูกกินอยู่(ผ่างๆๆๆๆๆโอ๊ะโอสติสตางค์เริ่มกลับมาได้) อ้าวเจเจไม่ยอมดูดเต้าแล้ว ให้ดูดทีไรร้องทุกที อ้าวๆๆๆๆเฮ้ยนมไม่จี๊ดแล้ว แต่บีบดูยังมีนมพุ่งออกมานะ ทำไงดี !!!ความเป็นแม่ลูกของเราจะจบลงแล้วเหรอ??? สิ่งที่เราร่วมฝ่าฟันกันมาตอนที่อยู่โรงพยาบาล มันจะไม่มีความหมายแล้วเหรอ??? อะไรกันนี่ยังไม่6เดือนเลยนะ คือพอมาถึงตรงนี้อยู่ๆมันก้อใจหายวูบขึ้นมาเลย นั่งร้องให้น้ำตาไหลพรากๆๆๆเลยค่ะ จนมาโพสถามที่นี่ค่ะ (หวนนึกถึงทีไรมันยังซาบซึ้งใจไม่หายเลยค่ะ) คุณแม่หลายๆท่านให้กำลังใจมากๆ โทรไปหาพี่พยาบาลคลีนิคนมแม่ที่เพื่อนแนะนำ พี่เค้าก้อแนะนำอย่างที่เราๆแม่รู่น่ะค่ะ แต่ที่สำคัญพี่แกบอกว่าน้องโทรมาได้ 24 ชั่วโมงเลยนะ แล้วก้อบอกเบอร์มือถือมา(ประทับใจจริงๆค่ะ) ใครบอกกินอะไรกินหมดเลย(ยกเว้นยาดองเพราะรู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผลหลายๆอย่าง ถึงจะความหวังเลือนลางแต่ก้อต้องยังมีสติอยู่ค่ะ) และสิ่งที่ทำให้นมแม่แสนวิเศษกลับมาก้อคือ แต่นแตนแต๊น!!!!!ลูกค่ะ เพราะ นอกจากเราจะบำรุงตัวเองแล้งนมแม่ยังเป็นเรื่องของอุปสงค์อุปทานอีกค่ะ ถ้าลูกไม่ดูดมันก้อไม่ออกมา ทำยังไงดีล่ะ วอบอกกับลูกเลยค่ะว่าตอนนี้เรามีปัญหาอะไร แม่รู้สึกยังไง ลูกร้องให้แม่ก้อร้องให้กันระงมไปหมดเลยค่ะ และต่อไปนี้เป็นสิ่งที่วอทำเพื่อให้นมกลับมา
1.ออกไปอยู่กับลูก 2 ต่อ 2 ให้ไกลผู้ไกลคนที่สุดเท่าที่จะทำได้
2.ให้ดูดแต่นมเต้าเท่านั้น งดน้ำ งดอาหารเสริม
3.อดทน
4.อดทน
5.อดทน
เมื่อลูกเรียนรู้ว่ามีแต่เต้าแม่เท่านั้นนะที่จะทำให้เค้ารอดชีวิตได้ 4 วันเองค่ะ เจเจก้อไม่ร้องเวลาดูดนมแล้ว คิดเอาเองว่าคงพอกินแล้ว มันผ่านเหตุการนั้นมาเป็นปีแล้วแต่เรายังจำได้แม่นเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวาน ตอนที่ยากที่สุดก้อคือ ตอนที่เราต้องอดทน ทนเสียงประนามหยามเหยียด เสียดสีสารพัด อาธิเช่น หนูหิวๆๆๆๆๆๆๆ แม่ใจร๊ายยยยยย ดูสิทำไปด๊ายยยย เป็นต้นค่ะเวลาลูกดูดก้อร้องให้ไปแม่ก้อร้องให้ไปสงสารลูกไป เวลาแค่4วันแต่สำหรับคนเป็นแม่แล้วมันนานนนนนนนนนนเหลือเกิน
จากนั้นเป็นต้นมา บริจาคขวดนมให้เด็กคนอื่นหมดเลยค่ะ เรื่องของเจเจกับจุกนมก้อมีอันสิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้ค่ะ เวลาไปเดินแผนกเด็กเห็นคนท้องซื้อขวดนมก้อจะรู้สึกเศร้า เสียดายช่วงเวลาที่ดีของแม่ลูกน่ะค่ะ แต่จะไปบอกเค้าก้อกลัวคนขาย ต.เอาค่ะ
ยังไงขอเป็นกำลังใจให้แม่ทุกท่านทำให้สำเร็จนะคะ คุณแม่ท่านไหนสงสัย เมลล์มาคุยก้อได้โทรมาก้อได้ค่ะ lovelyworjung@hotmail.com 086-7670609