ตั้งแต่ตั้งท้องมา อะไรทุกอย่างที่เค้าแพ้กัน เป็นหมด ฮา ฮา ไม่ขำ อาเจียนตลอดจนจะคลอด แถมเป็นลมพิษเกาจนเป็นตุ่มน้ำเหลืองเฟะ เชียว อ้อ ยังไม่หมดสินะ ครรภ์เป็นพิษด้วย เลยไม่รู้ว่าเค้าเจ็บท้องจะคลอดลูกเป็นงัยกัน เนื่องจากความดันขึ้นสูงมากและน้ำคร่ำแตก ผ่าเอาเจ้าตัวน้อยออกมาโดยดุษฏี
คลอดออกมาก็พยามยามให้ดูดนมอย่างเคร่งครัด จนทะเลาะกับแม่ หาว่าทรมานหลานไม่ให้หลานกินนมขวด หลานหิวร้องทั้งวันทั้งคืน นึกถึงแล้วอยากจะร้องไห้สงสารเค้าตัวเล็กนิดเดียวต้องมาทนหิว ผลสุดท้ายก็ต้องยอมให้นมขวดเพราะไม่มีน้ำนมมากเพียงพอแต่ก็ให้เค้าดูดจากเต้าตลอด แอบหวังลมๆแล้งว่าจะไหล
พรวดพราดมาวันใดวันหนึ่งก็ได้ แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด น้ำนมยังคงน้อยอยู่อย่างนั้น ร้องไห้ประจำ และคิดเสมอว่าทำไมเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้วะ ไม่เข้าท่า จนมามีเวลาเข้ามาเว็บนี้เมื่อน้องอายุได้เดือนครึ่ง และคิดได้ว่าเมื่อไม่สามารถกินนมแม่เป็นอาหารหลักได้ ก็กินเป็นอาหารเสริมละกัน ตั้งหน้าตั้งตาทำทุกวิถีทางที่แนะนำกันเข้ามาเพื่อเพิ่มน้ำนมก็ไม่เคยจะเพิ่มได้หวือหวาสักที แต่ไม่เป็นไรปั๊มนมอันน้อยนิดที่มีให้น้องเอ้กทุกวัน กินเล่นขำขำนะลูกนะ ขำไปขำมาจนจะ 8 เดือนแล้ว จะดีใจก็ตรงที่เค้าไม่เคยป่วยเป็นอะไรสักครั้ง ภูมิใจโคตร ไม่รู้ว่าแข็งแรงจากนมแม่หรือเปล่า แต่เหมาเอาว่าใช่ ขอภูมิใจในแบบนี้ที่แม่พอมีนะจ้ะ น้องเอ้ก