หนุ่มน้อยของแวววาว (ตอนที่ 1 ปฏิบัติการให้นม & เรียกน้ำนม)
อ, 07/14/2009 – 12:42 โดย PorBua
พูดถึงเรื่องนี้ ขอบอกว่า…เล่ายาวนะ ใครขี้เกียจอ่านข้ามไปได้เลย……อะแฮ่ม!! เตือนแล้วนะ
จริงๆ อยากจะเขียนเรื่องนี้ไว้ให้กำลังใจตัวเอง แต่ถ้าพอจะมีประโยชน์หรือเป็นพลังใจให้กับบรรดาคุณแม่ที่ตั้งใจเลี้ยงเบบี๋ด้วยหน่มน้มของตัวเองด้วย ก็คงจะยินดีมากๆ เลยค่ะ
ความรู้สึกแรกเลยตอนที่คุณมี้รู้ว่ากำลังจะมีชีวิตน้อยๆ ในพุงอะ คุณมี้ก็อยากจะทำทุกๆ อย่างให้กับเค้า อยากทำสิ่งที่ดีที่สุดให้เค้า อยากเห็นเค้าเติบโตแข็งแรง เรื่องตวามตั้งใจในการให้นมแม่คงไม่ต้องพูดถึง เพราะต้องเป็นเรื่องนึงที่ไม่มีใครปฏิเสธว่าอยากทำให้ดีที่สุดเนอะ…ว่าป่าว
มาว่ากันต่อเรื่อง “นมแม่” การตั้งใจให้นมแม่จะว่าง่ายมันก็ง่าย จะว่ายากก็คงยากสำหรับบางคนเท่านั้นมั้ง คุณมี้เองก็เริ่มศึกษาหาข้อมูลทุกอย่างตั้งแต่ตอนท้องหนูเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นการให้ลูกดูดนมอย่างถูกวิธี การเรียกน้ำนม การกระตุ้นให้มีน้ำนมมากๆ การดูแลตัวเองให้มีน้ำนมให้พอเพียงกับเบบี๋
แต่…..ในความเป็นจริงแล้วทฤษฎีกับปฏิบัติมันต่างกันลิบลับ เมื่อแวววาวออกจากพุงคุณมี้มาจริงๆ ทฤษฎีทั้งหลายของคุณมี้มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย น้ำนมก็ไม่มา จำได้ว่าน้ำนมคุณมี้ตอนเจ้าแววาวเกิดอะปั๊มได้ไม่ถึงครึ่งออนซ์เลยด้วยซ้ำ แทบจะบิดขวดเก็บไว้เลย ทำยังไงน้ำนมก็ไม่มา ทานอาหารทุกอย่างที่เค้าว่าเรียกน้ำนมตามตำราเดะๆๆ ก็ไม่สำเร็จ ทั้งยากระตุ้นน้ำนม (Motilium M) แกงเลียง ผัดบวบ หัวปลี มะละกอ ขิง สารพัดจะหามาหม่ำๆ
จนแวววาวอายุได้ 1 เดือน คุณมี้ปั๊มนมได้แค่ออนซ์เดียวเองมั้ง แถมแวววาวยังดูดนมไปร้องไห้ไปตลอดเวลา ตอนนั้น ทั้งเศร้า ทั้งเครียด ทั้งเหนื่อย ทั้งสงสารแวววาว แล้วขอบอกเลยว่าไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำยังไง น้ำหนักของแวววาวลดลงจาก 3,650 กรัม เหลือ 2,880 กรัม คุณมี้ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมตั้งใจให้นมแม่จนทำให้ลูกทรมานขนาดนี้ ทำไมไม่ตัดสินใจให้นมผงกับเจ้าแวววาวซะเลย ให้เจ้าแวววาวหม่ำนมจากขวดซะเลย ทำไมทำให้ลูกต้องทรมานแบบนี้ T_T นึกไปแล้วยังเศร้าอยู่เลย
ในที่สุดก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างทุลักทุเล โดยมีคุณแดดดี้ของแวววาวให้กำลังใจตลอด มีคุณหมอของแวววาว และคลีนิกนมแม่ เป็นที่ปรึกษา แวววาวต้องไปเรียนดูดนม ฝึกให้อมหัวนมให้ลึกถึงลานนม ส่วนคุณมี้ก็ต้องไปเรียนการปรับท่าให้นมอย่างถูกวิธี การให้นมในท่าต่างๆ ท่านอนให้นม ท่าฟุตบอล ท่าเดิน ท่านั่ง การปั๊มกระตุ้นน้ำนม การป้อนนมด้วยถ้วย ป้อนด้วยช้อน ป้อนด้วยนิ้ว เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าแวววาวติดจุกนม คือถ้าเบบี๋ติดจุกนมหรือที่เค้าเรียกว่า Nipple Confusion ก็จะทำให้เบบี๋ไม่ยอมดูดนมจากอกแม่ เพราะดูดจากขวดมันง่ายกว่ากันเยอะ ไม่ต้องออกแรงนมก็ไหลตลอด เพราะฉะนั้นถ้าอยากให้ลูกดูดนมจากอก ต้องไม่ให้ลูกเจอขวดนมเลยในช่วง 2 เดือนแรก
ต่อๆๆๆ แต่เจ้าแวววาวน้ำหนักตัวลดลงมากจนถึงขั้นอันตราย ต่ำกว่าเกณฑ์มากๆ คุณหมอสั่งให้เสริมนมทันที คุณมี้เลือกที่จะเสริมนมถั่วเหลือง เพราะคุณหมอบอกว่า “นมเป็นสารอาหารมีชีวิตลูกคนต้องกินนมคน ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ให้กินนมถั่วแทน” ตอนนั้นแวววาวก็หม่ำนมถั่วเหลืองควบคู่ไปกับนมแม่เท่าที่ปั๊มได้ (ไม่ถึง 3 ออนซ์เลยด้วยซ้ำ) แต่ตุณมี้ก็ยังสู้นะแวววาว พอหม่ำไประยะนึงปรากฎว่าเจ้าแวววาวแพ้นมถั่วเหลืองซะแล้ว ผื่นเล็กๆ ขึ้นเต็มหน้าเลย คุณหมอสั่งตรวจอึ๊เพื่อดูว่าแพ้นมวัวกับนมถั่วเหลืองรึเปล่า ผลสรุปว่าต้องเปลี่ยนนมเสริมมาเป็น นูตรามิเยน (ไม่แน่ใจว่าเป็นนมข้าวโพดป่าวนะ)
ถึงตอนนี้ใช่ว่าปัญหาจะจบนะคะ ยังมีต่ออีกอะ เจ้าแวววาวของเราไม่ใช่จะยอมใครง่ายๆ ก็ชีเป็นเด็ก 1 ใน 100 คนที่ดูดนิ้วตัวเองตั้งแต่อยู่ในพุงนี่นา เจ้าแวววาวเลยเป็นเหมือนเด็กติดจุกนม หรือ Nipple Confusion ตั้งแต่เกิดเลย ทำให้ทักษะการดูดนมของแวววาไม่ดี ดูดแล้วไม่ได้น้ำนม คุณหมอเลยให้เจ้าแวววาวหม่ำนมจากขวด จริงๆ แล้วก็ลองมาหมดทุกวิธีแล้วนะคะ ทั้งใช้ถ้วยป้อน (Cup feeding) ใช้นิ้วป้อน (Finger Feeding) หรือแม้แต่การใช้สายให้นมร่วมกับการดูดนมจากอกของคุณมี้อะ แต่เจ้าแวววาวก็ไม่ยอมใดใดทั้งสิ้น สุดท้ายเลยจบลงด้วยการให้ดูดนมจากขวด เพื่อให้น้ำหนักกลับมาได้ตามเกณฑ์
อิอิ ถึงตรงนี้ ขอบอกว่าคุณมี้แอบเห็นหน้าเจ้าแวววาว ชีแสดงท่าทางเหมือนคนชนะอะค่ะ คือชนะทั้งคุณมี้ คุณหมอ แล้วก็พี่พยาบาลทุกๆ คน ที่ยอมให้ดูดนมจากขวด ประมาณนั้นเลยนะ (ไม่รู้คิดไปเองป่าว) หรือเพระดีใจได้หม่ำนมจนอิ่มซะทีก็ไม่รู้เหมือนกัน
บทสรุปสำหรับตอนนั้น คือให้คุณมี้ปั๊มนมใส่ขวดให้เจ้าแวววาวหม่ำคู่กับนมผงเสริม ไปเรื่อยๆ จนกว่าคุณมี้จะมีน้ำนมพอให้เจ้าแวววาวหม่ำๆ ได้ 100% แต่สิ่งที่คุณหมอและพี่พี่พยาบาล คอยเตือนอยู่เสมอก็คือ การปั๊มนมให้ลูกหม่ำจะไม่เหมือนการที่ลูกดูดจากอก ถ้าเราไม่ขยันปั๊มหรือขาดวินัยในการปั๊ม น้ำนมก็จะน้อยลงเรื่อยๆ จนหมดไปในที่สุด เพราะฉะนั้น ต่อจากนี้ไปเจ้าแวววาวจะได้เป็นเด็กนมแม่ 100% หรือไม่ขึ้นอยู่กับคุณมี้จริงๆ แล้วลูกจ๋า
ยาวเนอะ แต่ยังไม่จบนะ คุณมี้มีต่อตอน 2 เมื่อต้องปั๊มนมแล้วไม่อยากให้น้ำนมน้อยลงคุณมี้ทำยังไงต่อไป………