ใครเลี้ยงลูกด้วยนมแม่จากเต้า คงมีความสุขที่ได้เห็นความสุขกายสบายใจของเทวดาตัวน้อยในอ้อมกอดของเรา ไม่ว่าหนูจะหิว จะง่วง จะเหนื่อย หรือเพิ่งผ่านการเจ็บตัวจากการซนมาหมาด ๆ นมอุ่น ๆ ของแม่ก็ทำให้หนูอิ่ม และสบายใจ อารมณ์ดีขี้นมาในทันทีได้ทุก ๆ ครั้ง
ลูกหนูของแม่…หนูโตไวอย่างกับโกหก หนึ่งปีแล้วนะคะ
หนึ่งปีที่หนูได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์ที่สุดจากนมของแม่
หนึ่งปีที่หนูได้รับความสุขจากการ “แหน่น-แหน่น” นมของแม่
หนึ่งปีที่หนูได้อยู่ใกล้ชิดกับแม่แบบตัวติดกัน
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา แม่แทบจะนับชั่วโมงที่ไม่ได้อยู่กับหนูได้เลย จะไปธุระที่ไหนแต่ละครั้ง แม่ต้องคิดแล้วคิดอีก ต้องวางแผนให้ดีที่สุด เพื่อใช้เวลาให้น้อยที่สุด และจะได้กลับมาหาหนูไว ๆ ให้หนูได้ดูดนมจากเต้าของแม่
แต่การที่แม่เลี้ยงหนูมาแบบนี้ มันก็ทำให้หนูติด “แหน่น-แหน่น” ของแม่แบบสุด ๆ
หนูไม่ยอมดูดขวดนมเลย ลองให้ดูดดูได้ 2-3 คำก็ทิ้งขวดแล้ว ร้องเรียกหาแต่ “แหน่น-แหน่น” ไม่หยุด แถมยังติดนิสัยกินนมแม่ไม่เป็นเวลา ขอดูดทุก ๆ เวลาที่อยากดูดแบบบุปเฟ่ต์ ไม่เว้นแม้แต่เวลากินข้าว หรือเวลากลางคืนที่หนูควรจะได้นอนหลับยาว ๆ แม่เริ่มคิดว่าใกล้เวลาแล้วนะที่หนูควรจะได้หย่านมแม่ วันที่หนูครบหนี่งขวบเต็ม แม่เริ่มให้หนูลองดูดนมชง นมกล่องโดยใช้หลอดดูดเหมือนเวลาที่หนูดื่มน้ำ ปรากฏว่าหนูทานได้ทีละออนซ์สองออนซ์แล้วก็เลิกทาน หลอกล่อยังไงก็ไม่ยอมทานต่อ กลับหันมาขอ “แหน่น-แหน่น” อีกแล้ว ทุกครั้งที่หนูขอ แม่ก็ใจอ่อนยอมให้ทุกที ก็ไม่ใช่หนูคนเดียวหนิคะที่ติดนมแม่ แม่เองก็ติดให้นมหนูจนไม่อยากเลิกเหมือนกัน
แม่ผัดผ่อนเรื่อยไปจนหนูอายุได้ขวบ 4 เดือน โดยได้พยายามเบี่ยงเบน ยืดเวลาห่างในการ “แหน่น-แหน่น” แต่ละครั้งให้นานขึ้น แต่แม่คิดว่ามันก็ไม่ได้ทำให้หนูเลิกนมแม่ได้หรอก ก็แม่เลี้ยงหนูเองทั้งวัน พอหิวหรือเบื่อปุ๊บหนูก็มาอ้อนขอกินนมแม่ทุกครั้ง และแล้ว เวลานั้นก็มาถึง ช่วงนั้นหนูงอแงกลางดึกบ่อย ๆ โดยที่แม่ไม่รู้เลยว่า มันเป็นเพราะหนูกำลังมีฟันกรามขึ้น หนูตื่นมาก็ต้องขอดูดนมแม่ ดูดแต่ละครั้งก็นาน นอนหลับได้แป๊บเดียวก็ตื่นขึ้นมาใหม่ แม่เป็นห่วงเรื่องการนอนกลางคืนของหนูมาก เลยปรึกษากับพ่อว่าอย่างนี้ไม่ไหว เราสองคนเข้าใจผิดกันไปเองว่าหนูติดนมแม่เกินไปแล้ว ร้องจะเอาท่าเดียวไม่ยอมนอนนาน ๆ แม่เลยตัดสินใจหักดิบหยุดให้นมแม่โดยเด็ดขาดโดยมีพ่อเป็นผู้ช่วยป้อนนมชงให้ แม่ผิดเองที่หย่านมไม่ดูตาม้าตาเรือ หนูร้องไห้เยอะมาก จากที่เคยเป็นเด็กร่าเริง ก็กลายเป็นเด็กขี้หงุดหงิด โมโหง่าย ไม่พอใจเป็นกรี๊ด ๆ ส่วนนึงคงเป็นผลมาจากการที่หนูเจ็บเหงือกด้วยมั้ง ซึ่งแม่เพิ่งมารู้ทีหลัง แม่ลองอยู่ 3 วันก็ทนไม่ไหว เพราะหนูเริ่มมีอาการไอแถมมีไข้ หมอตรวจถึงได้รู้ว่าการที่แม่ปล่อยหนูร้องไห้มาก ๆ มันทำให้หนูเป็นคออักเสบ แม่เปลี่ยนใจยกเลิกแผนการหย่านมในทันที สงสารลูกจับใจ และรู้สึกผิดที่ปล่อยให้หนูไม่สบายฟัน แถมไม่สบายใจจากการดึงเอาอาหารใจที่เป็นยาวิเศษรักษาทุกอาการออกไปจากหนูด้วย
หลังจากที่ลองหย่านมครั้งแรกแล้วไม่สำเร็จ แม่รู้สึกว่าหนูติดนมแม่มากขึ้น ก่อนหน้านี้เวลาให้หนูรอ หนูก็จะรอได้ แต่หลังจากที่ลองหย่านมครั้งแรกแล้ว หนูมีอาการต่อต้านการหย่านม แถมยังเรียกร้องขอกินนมแม่บ่อยขึ้น มันทำให้แม่รู้สึกว่า การที่แม่ปล่อยให้หนูเป็นแบบนี้ จะก่อให้เกิดผลเสีย ทำให้หนูติดแม่มากขึ้น แม่เริ่มคิดหนักและเป็นกังวลว่า จะหย่านมลูกเมื่อไหร่ และอย่างไรดี พยายามลองหาข้อมูลจากบนเว็บต่าง ๆ แล้วลองมาปรับใช้กับตัวเองดู เจอตัวอย่างจากแม่ฝรั่งเค้าเอามะนาวมาป้ายหัวนมให้ลูกเค้าดูดแล้วสามารถหย่านมได้สำเร็จ แม่นึกถึงยาขมจีนป้ายปากที่คุณยายเคยเอามาป้ายปากหนูแล้วหนูแสดงอาการ “แหวะ” ได้ เลยลองเอามาป้ายที่หัวนมให้หนูดูดดู ปรากฎว่าหนูผละออกจากอกแม่ทันทีแถมไม่ขอ “แหน่น-แหน่น” ได้นานถึง 4-5 ชั่วโมง แม่เลยวางแผนกับพ่อจะพาหนูไปเที่ยวทะเลกับคุณตาคุณยายโดยมีพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของหนูไปด้วย เพราะหนูชอบเล่นกับพี่เป็นที่สุด แม่คิดว่าถ้าหนูได้เปลี่ยนบรรยากาศ แถมมีอะไรเล่นเพลิน ๆ หนูน่าจะเลิกหมกมุ่นกับการขอ “แหน่น-แหน่น” ได้ โดยในระหว่างนี้ แม่ก็เริ่มสอนหนูว่า นมแม่ใกล้จะเสียแล้วนะ มันจะหมดอายุแล้ว มันจะขม หนูทานไม่ได้หรอก หนูก็โตแล้ว ทานนมชงก็เป็นแล้วด้วย เดี๋ยวถึงเวลานมเสียก็ไม่ต้องทานแล้วนะลูก แม่พยายามพูดสอนหนูให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะแม่คิดว่ามันเป็นการเตรียมใจหนูให้พร้อมก่อนต้องเจอกับสถานการณ์จริง
และแล้วในที่สุด วันดีเดย์ก็มาถึง วันที่หนูมีอายุครบหนึ่งขวบครึ่งเป๊ะ เราพากันไปเที่ยวหัวหิน โดยแม่ใช้ยุทธวิธีป้ายยาขมจีนที่หัวนมทุกครั้งที่หนูขอดูด หนูร้องจ๊ากเลยในครั้งแรก ๆ แต่พ่อกับแม่ให้กำลังใจหนูเต็มที่ และคอยชมว่าหนูเก่งที่หนึ่งเลย เชื่อมั้ยคะ ภายใน 2 วันลูกก็ไม่ยอมลองดูดนมแม่แล้ว เพราะแม่คอยเตือนหนูว่ามันขมเพราะว่านมเสียแล้ว ถึงจะมีงอแงบ้างแต่หนูก็เก่งมากและยอมที่จะดูดนมชงแทนได้ แถมยังสามารถเข้านอนได้โดยไม่ต้องดูดนมแม่เลยด้วย ตอนกลางคืนหนูตื่นขึ้นมาขอ แม่ก็บอกว่ามันขม แล้วแม่ก็ให้หนูดื่มน้ำเปล่า หนูก็สามารถหลับต่อได้ ตอนนี้ผ่านมา 9 วันแล้ว หนูนอนหลับตอนกลางคืนได้ดีขึ้นมากจนแม่แปลกใจ บางคืนไม่ต้องตื่นเลยจนเช้าก็มี ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราจะผ่านมาได้อย่างง่ายดายเพียงนี้นะคะ น้องประวีณา…คนดีที่หนึ่งเลยของแม่
ปล. แม่ท่านใดจะหย่านมลูก อย่าลืมเตรียมตัวเตรียมใจตัวเองให้พร้อมด้วยนะค่ะ คงไม่ต้องบอกว่าอาการนมคัดมันเจ็บขนาดไหน แถมอาการคิดถึงลูกเวลาดูดนมเนี่ย เจ็บไม่แพ้กว่าคัดนมเลยค่ะ สู้ ๆ นะค่ะ