วันนี้วันที่ 13 มิ.ย.52 เวลา 19.33 น.
วันนี้เป็นวันที่รู้สึกตระหนกกับเหตุการณ์ไข้หวัดใหญ่ 2009 อย่างที่สุด เพราะมันได้ระบาดมาถึงจังหวัดปทุมธานีที่เราอยู่แล้ว ไม่กล้าพาลูกออกไปเดินฟิวเจอร์เลย
น้องเอย(สามเดือน)เข้านอนเร็วกว่าปกติ จากที่เคยประมาณ เกือบสองทุ่ม อาจเป็นเพราะอากาศที่อบอ้าว ตอนอุ้มพาน้องเอยไปเดินเล่นหน้าบ้านตั้งนาน
พอเข้าบ้านมาก็อ้อนแม่ ทำท่าอยากจะกินนมนอนอย่างเดียว อุ้มเดินก็กระสับกระส่าย ให้นอนเข็นเปลก็ดีดตัว ปู่อุ้มก็ดีดตัว พอแม่น้อยพาดูดนมนอน แป๊บเดียวก็หลับเลย สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ แม่น้อยไม่ต้องนอนประกบข้างเหมือนทุกคืน อาบน้ำล็อคประตูดังก็ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด
วันนี้ทำให้เรารู้สึกถึงความเข้าใจอาการ ความต้องการของลูกมากขึ้นกว่าทุกที น้องเอยจะไม่ร้องกระจองอแง เป็นเด็กเลี้ยงง่าย ดีดตัวกระสับกระส่ายนิดหน่อย ก็ทำให้แม่เข้าใจแล้ว
ส่วนพี่ชะเอมเป็นเด็กค่อนข้างมีอารมณ์ เพราะไม่ได้อย่างที่ต้องการก็จะร้องอย่างดัง จนแม่และคนในบ้านหูแตกกันทีเดียว
บางทีก็นึกสงสัยว่า ความแตกต่างอันนี้ เป็นผลมาจากการเลี้ยงนมแม่และนมวัวหรือเปล่า หรือเป็นลักษณะอุปนิสัยของเด็กที่ต่างกันกันแน่